ماهیت اعتباریماهیت اعتباری، یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به‌معنای ماهیتِ موجود در ذهن است. ۱ - اقسام ماهیتماهیت به لحاظ وجود ذهنی و تحقق خارجی بر دو قسم است: ۱.۱ - قسم اولماهیت حقیقی یا خارجی: ماهیت موجود در خارج و نفس الامر. در ماهیت حقیقی، تمیز بین ذاتیات و عرضیات بسیار سخت است، زیرا جنس و عَرَض عام، و همچنین فصل و خاصه به همدیگر مشتبه می‌شوند و تمییز بین حدود و رسوم آن (که حدود و رسوم حقیقی نامیده می‌شود) بسیار مشکل می‌گردد. ۱.۲ - قسم دومماهیت اعتباری یا ذهنی: ماهیت موجود در ذهن. در ماهیت اعتباری که مفهوم ذهنی است، تمییز بین ذاتیات و عرضیات، و حدود و رسوم آن (که حدود و رسوم اسمی گفته می‌شود) امکان‌پذیر است، زیرا آن چه داخل در مفهوم ماهیت (و ذاتی ماهیت) باشد یا مشترک بین انواع مختلف است که "جنس" نام دارد مثل حیوان برای انسان، و یا ممیّز نوع است که "فصل" نام دارد مثل ناطق برای انسان. و آن چه داخل در مفهوم ماهیت نباشد عَرَضی ماهیت است. بنابراین حدود و رسوم ماهیت اعتباری را می‌توان به دست آورد. [۱]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۵۹.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: • قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «ماهیت اعتباری»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۱۰. |